Versteld was ik, toen ik donderdagavond 18/07 op Canvas de muziekreportage Soul of America had gezien over Charles Bradley. Ook al ben ik enorm vatbaar voor melige TV, toch zal zijn afgelegde parcours wellicht de meesten onder ons niet koud laten.
In 48' wordt Charles geboren als laatste in een gezin van 8 kinderen. Z'n vader stierf bij de scheiding en hij slijt zijn jonge jaren in Florida bij zijn grootmoeder. Even later verhuist hij terug naar zijn moeder in New York waar hij hoopte uit de armoede te ontsnappen. Hij houdt het daar slechts enkele jaren vol. Op 14 jarige leeftijd vertrekt hij om door de straten van NY te zwerven. In het metronetwerk vindt hij warmte en slaap.
Hij probeert eerst wat de kost te verdienen als kok. Eens terug op het rechte pad zet hij voor het eerst een James Brown imitatie neer. Een imitatie die hij slechts 30 jaar later voorgoed zal opbergen. Ondertussen probeert hij hier en daar optredens te versieren doorheen de USA. Dit gaat zo door tot 96' wanneer zijn moeder vraagt terug bij haar te komen wonen. De ene tegenslag volgt op de andere: Een allergische reactie op penicilline wordt hem bijna fataal en even later wordt zijn broer neergeschoten voor het huis van zijn moeder. Sindsdien leeft hij in armoede in Brooklyn bij zijn moeder.
Toch raapt hij in 2010 de moed bijeen en stapt af op Daptone Records. (funk & soul independent record label) Op 62 jarige leeftijd probeert hij wat voordien nog nooit gelukt is: een solocarrière uit de grond stampen. Hij moet alleen zijn geliefde James Brown imitatie voorgoed achter hem laten, wat hem zwaar valt. De samenwerking tussen Daptone Records levert een mengeling tussen de soul en rythm & blues op. Zijn eerste plaat 'No time for dreaming' is een monstersucces in the USA. Momenteel toert hij in Europa en stond deze zomer op grootste festivals à la Dour en Rock Werchter. Hoedje af.
'No time for dreaming' staat ook volledig voor mister Charles Bradley himself. In plaats van te dromen, werkte hij aan deze dromen om ze te realiseren. Zijn tijd was bijna op. Velen verklaarden hem gek maar hij putte moed uit zijn muziek en zijn ervaringen. Het is ontroerend hoe hij uitvoerig zijn publiek bedankt, hoe hij zich ten volle geeft en hoe deze man leeft voor de muziek. En dit op 65 jarige leeftijd. Zo iemand is een mooie mens.
In het najaar komt Charles naar de AB. Ik heb mijn tickets al en raad iedereen aan om net hetzelfde te doen.
- A searing testament to the power of perseverance
- Charles Bradley's rise to the lime light is utterly amazing
- An incredible voice, a heartbreaking journey
Bekijk hier de trailer van Soul Of Amercia: Charles Bradley
Geen opmerkingen:
Een reactie posten