Mocht ik iemand van het dodenrijk laten herrijzen zou het Amy Winehouse wel zijn.
Toegegeven, er was steeds (terechte) negativiteit over haar presences, haar relatie met Blake en haar drugs- en drankverslaving. Los van dat, heerlijke zangeres én persoonlijkheid. Ik herinner me nog goed de dag ik haar voor het eerst op TV zag. Rehab. Het deuntje was fantastisch, maar haar stem was wennen en haar uiterlijk was al helemaal niet gewoontjes.
Latere songs (back to black, you know I'm not good, Valerie, tears dry on their own en Love is a losing game) bewezen dat het album Back to Black in de richting van het beste album van de 21e gaan. Nog steeds luister ik met veel nostalgie naar deze plaat. Ook de dag ze de wereld verliet kan ik me nog goed herinneren. Back to black werd grijsgedraaid.
Ook haar eerste album Frank mag er best wezen. De lyrics van Fuck me pumps zijn best hilarisch en liefdesproblemen komen tot uiting in Stronger than me. En dit was Amy, van uitbundig naar introvert. Van brilljant tot zielig.
Haar laatste album "Lioness: hidden treaseures" was wellicht geproduceert onder lichte druk van de platenbazen die eindelijk na jaren iets willen verschijnen. Reggae en jazz-elementen gemixt met Amy haar soul is een heerlijke combinatie, maar zal nooit kunnen tippen aan Back to Black.
Amy Winehouse - You know I'm not good
Geen opmerkingen:
Een reactie posten